Κάποτε ο Μοναχός Ηλιόδωρος από την Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, έβλεπε την Παναγία να θυμιάζει τα στασίδια που δεν υπήρχαν Μοναχοί, ενώ μερικά που είχαν Μοναχούς δεν τα θυμίαζε.
Αυτό του έκανε μεγάλη εντύπωση και με δάκρυα παρακάλεσε την Παναγία να του λύσει αυτή την απορία. Μετά από τριήμερη προσευχή του αποκάλυψε η Παναγία:
«Τα στασίδια που είναι άδεια τα θυμιάζω, γιατί αυτά είναι θέσεις των Μοναχών, οι οποίοι βρίσκονται σε υπηρεσίες και διακονήματα της Μονής, αλλά έχουν -ενώ εργάζονται- συνέχεια το νου τους στην κοινή προσευχή και στο Ναό και συμπροσεύχονται με τους ευρισκομένους εδώ.
Αυτοί είναι για τους οποίους δέονται οι ιερείς «και υπέρ των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων και των εν ταίς διακονίες όντων», και τους θυμιάζω σαν να βρίσκονται στα στασίδια τους, ενώ μερικοί από τους παρόντες είναι απόντες πνευματικά, δεν προσεύχονται, ο νους τους βρίσκεται αλλού ή συζητούν με τον διπλανό τους, γι’ αυτό και δεν τους θυμιάζω.
Μάθε ακόμη, πως λυπάμαι πάρα πολύ που πολλοί Χριστιανοί πηγαίνουν στην κοινή λατρεία, όχι για να προσευχηθούν, αλλά και για να κουβεντιάζουν, να κατακρίνουν, να δουν πως είναι οι άλλοι ντυμένοι, να δείξουν τις καλές φορεσιές τους, να πουν τα νέα τους.
Ενώ βρίσκονται σε ιερό χώρο, περιφρονούν με αυτόν τον τρόπο την πίστη τους και λατρεύουν έτσι τον εχθρό των ανθρώπων, τον μισόκαλο».
από το βιβλίο: «Η Μητέρα των Χριστιανών – Γιορτές και Θαύματα της στον Άθωνα» – Ιερομόναχος Μάξιμος – Άγιον Όρος.
