Με ζεστά λόγια και -άγνωστες- προσωπικές εξομολογήσεις που του είχε εμπιστευτεί τα τελευταία χρόνια ο πνευματικός του πατέρας Βασίλειος
Πέτρος Φυσσούν αποχαιρέτησε ο πνευματικός του πατέρας Βασίλειος τον σπουδαίο ηθοποιό που έφυγε την από τη ζωή, αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι άφησε όλο του το αρχείο στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πευκακίων στον Λυκαβηττό.
«Κανείς ρόλος δεν ήταν ο Πέτρος, ο αληθινός Φυσσούν ήταν μόνο στο εξομολογητήριο…»
Η αυλαία έπεσε, παρουσία λιγοστών συγγενών, φίλων και συναδέλφων, για τον σημαντικό ηθοποιό στην εξόδιο ακολουθία προχθές.
Η κόρη του σημαντικού ηθοποιού Αννια, η εδώ και 12 χρόνια μοναχή Πορφυρία, κρατώντας στα λεπτεπίλεπτα χέρια της ένα κομποσχοίνι, άκουγε από τα χείλη του ιερέα, όπως και οι παριστάμενοι, πώς αντιμετώπισε ο Πέτρος Φυσσούν την απόφασή της να εγκαταλείψει την κοσμική ζωή και να αφιερωθεί στον Θεό.
«Η κόρη του Πέτρου, όταν αποφάσισε να γίνει μοναχή, έθεσε έναν όρο: Πως μόνο αν συμφωνήσει ο πατέρας της θα πήγαινε στο μοναστήρι. Ομως της έδωσε την ευχή του κι εκείνη ακολούθησε τον δρόμο της…» ανέφερε στην ομιλία του ο πατήρ Βασίλειος. Συνέχισε περιγράφοντας και τις τελευταίες του στιγμές:
«Στις πέντε και μισή τα ξημερώματα της ημέρας που “έφυγε”, ο διπλανός του (σ.σ.: στο δωμάτιο του νοσοκομείου) τον είδε ακίνητο και φοβήθηκε για το μοιραίο. Σηκώθηκε από το κρεβάτι του και έπιασε το χέρι του Πέτρου. Ηταν κρύο. Κίνησε να φωνάξει τις νοσοκόμες και τότε ο ηθοποιός σήκωσε το παγωμένο χέρι του, έκανε τρεις φορές τον σταυρό του και ξεψύχησε μόνος μέσα στο δωμάτιο…» είπε ο πατήρ Βασίλειος στον συγκινητικό επικήδειο.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1933 στη Ρωσία (άλλες πηγές αναφέρουν στο Αγρίνιο), γιος πρόσφυγα απο τη Ρωσία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μετά τη Ρωσική επανάσταση. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης το 1954. Μέχρι το 1956 συνεργάσθηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.
Υπήρξε πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου στο χρονικό διάστημα 1961-1965 και στη συνέχεια με δικό του θίασο ανέβασε μεταδικτατορικές επιθεωρήσεις των Κακουλίδη- Κωνσταντάρα-Τσίρου το 1974-75, στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Αργότερα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος 1976-1978. Στη θεατρική σκηνή ερμήνευσε όλα σχεδόν τα είδη θεάτρου, δράμα, κωμωδία, τραγωδία αλλά και επιθεώρηση.
Είχε συμμετάσχει στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (1965), Μόσχας και τότε Λένιγκραντ (1966), Αθηνών, Φιλίππων αλλά και στα Επιδαύρια. Υπήρξε θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας αλλά και μέλος του Ινστιτούτου Καταναλωτών. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία όπως Α΄ ανδρικού ρόλου στα Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου 1963 και 1964 καθώς και με Α΄ Βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεάτρου Ιθάκης το 1975.
Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών (οδού Χοϊδά) μιλούσε Αγγλικά, Ρωσικά και Σουηδικά. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την Σουηδή ηθοποιό Μοντ Χόνσον, που δεν κράτησε πολύ. Ο δεύτερος γάμος ήταν με την Τέτα Χατζηχρήστου, κόρη του Κώστα Χατζηχρήστος και της Μαίρη Νικολαϊδου , με την οποία απέκτησε μια κόρη, την επίσης ηθοποιό, Άνια Φυσσούν, η οποία το 2004 ακολούθησε τον δρόμο του μοναχισμού παίρνοντας το όνομα Πορφυρία. Αδερφός του ήταν ο επίσης ηθοποιός Κώστας Φυσσούν (1936 – 23 Ιουνίου 2020).
Ο Πέτρος Φυσσούν πέθανε σε ηλικία 83 ετών από λοίμωξη του αναπνευστικού στο Γ.Ν.Ν.Θ. Αθηνών “Η Σωτηρία”, την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου του 2016. Η κηδεία του έγινε την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου Πευκακίων.[2]
Αναρτήθηκε από εκδόσεις ”Χρυσοπηγή”-
