Γνωστός πολιτικός Μηχανικός της Αθήνας μετά από πολλές εργαστηριακές έρευνες μαθαίνει από τους γιατρούς του, ότι τόσο οι έντονοι πονοκέφαλοι, όσο και εν γένει αλλαγή στην διάθεσή του οφείλεται σε κακοήθη όγκο που είχε στον εγκέφαλο.
Τον προτρέπουν να αποφασίσει αυτός και μόνο να του γίνει κρανιοτομή στο ύψος του μετώπου και γύρω – γύρω για να αφαιρεθεί ο όγκος.
Ρωτάει για τις αρνητικές επιπτώσεις. Οι γιατροί του λένε όλους τους κινδύνους, όλη την αλήθεια. Δεν αποφασίζει όμως. Μελαγχολεί και αρχίζει να υποφέρει πολύ περισσότερο.
Λίγες ημέρες μετά, κατά τις 3 η ώρα τα ξημερώματα, χτυπάει το τηλέφωνό του:
-Θείε εσύ; Η ανιψούλα του δώδεκα ετών κοριτσάκι, ένα σωστό αγγελούδι. Θείε μου σου ζητώ συγγνώμη για το τηλεφώνημα αυτή την ώρα. Αλλά μόλις ξύπνησα. Είδα ένα όνειρο για σένα.
Είδα στον ύπνο μου έναν ωραίο, ψηλό, ξανθό νέο που μου είπε: «Παιδί μου είμαι ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, πες στο θείο σου τον Μηχανικό να δεχθεί την κρανιοτομή για την αφαίρεση του όγκου, εγώ θα κρατώ το χέρι του χειρούργου, δεν θα πάθει καμιά ζημιά». Θείε μου μην πεις όχι στον Άγιο.
Δέχεται ο Μηχανικός, γίνεται η επέμβαση και η αφαίρεση του όγκου.
Πως έλαμπαν τα πρόσωπα όλων, όταν τους είδαμε εδώ στην Εκκλησία του Αγίου με πρώτη την χαριτωμένη ανιψούλα που μίλησε με τον Άγιο!
Έβγαλε το καπέλο του ο Μηχανικός και οι γάζες ήταν ακόμη γύρω στην τομή. «Οι γιατροί μου είπαν, πάτερ, πως δεν έπρεπε να βγω ακόμη. Δεν μπορούσα όμως. Έπρεπε να έρθω, να ευχαριστήσω με την ψυχή και την καρδιά μου αυτόν τον θαυμαστό Άγιο, που τρέχει παντού, χωρίς καν να τον επικαλεσθείς!».
