«Δεν Άκουσα Τίποτα, δεν Φώναξε Μαμά. Πνίγηκε Δίπλα μου σε Ένα Μέτρο Βάθος»
Την επόμενη εβδομάδα θα κλείσουν τρία χρόνια από τότε που τον κρατήσαμε αγκαλιά. Έτσι, επιτρέψτε μου λίγα λεπτά από το χρόνο σας για να μιλήσω για την ασφάλεια στη θάλασσα ή την πισίνα. Τίποτα δεν με ενοχλεί περισσότερο από αυτά τα γενικά μηνύματα που στέλνουν στους γονείς τις ίδιες παλιές συμβουλές για την ασφάλεια στο νερό.
Σαν να μην φροντίζουμε ήδη αρκετά για να παρακολουθούμε τα παιδιά μας στο νερό ή να τους κάνουμε μαθήματα. Η ασφάλεια στο νερό δεν είναι τόσο απλή. Έτσι, αυτό δεν θα είναι ένα από αυτά τα μηνύματα. Αυτό είναι πραγματικό και είναι ωμό.
Ελέγξαμε όλα τα «πρέπει» που μια καλή μαμά θα έλεγχε πριν πάει στην πισίνα: 1) Μαθήματα κολύμβησης από τότε που ήταν μωρό. 2) Ήξερε πώς να κολυμπάει. 3) Είχα πιστοποίηση ΚΑΡΠΑ (Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση). 4) Έμαθα τα παιδιά μου να σέβονται το νερό. 5) Κρατούσα ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μου στην πισίνα. Αλλά στις 16 Ιουνίου 2016, κανένα από αυτά δεν είχε σημασία.
Οι πισίνες δεν είναι παιχνίδι. Είναι τρύπες στο έδαφος γεμάτες με νερό. Οι παραλίες δεν είναι πάρκα. Είναι το στόμα της θάλασσας. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτά τα σώματα νερού με το φόβο που απαιτούν. Το νερό δεν νοιάζεται. Δεν έχει συναισθήματα. Το νερό δεν σας ειδοποιεί όταν κάτι δεν πάει καλά, και ούτε μπορούν τα παιδιά σας. Αυτό είναι το δικό μου μήνυμα: Ο ΠΝΙΓΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΣ.
Δεν υπάρχει πιτσίλισμα, δεν υπάρχουν φωνές για βοήθεια. Τίποτα όσον αφορά τον πνιγμό δεν θα τραβήξει την προσοχή σας μέχρι να είναι πολύ αργά. Ο πνιγμός συμβαίνει κάτω από το νερό. Δεν μπορείτε να φωνάξετε για βοήθεια κάτω από το νερό και δεν μπορείτε να κουνηθείτε κάτω από την επιφάνεια.
Ό, τι έχετε δει στην τηλεόραση, απλά ξεχάστε το. Δεν συμβαίνει με αυτόν τον τρόπο. Είμαστε προετοιμασμένοι να αναζητάμε ορισμένα σημάδια κινδύνου που δεν θα συμβούν.
Η ιστορία του Weston: Στεκόμουν στο 1 μέτρο μακριά από το γιο μου. Ήταν ένα βήμα από μένα ενώ στεκόμουν δίπλα του, έλεγα στα άλλα παιδιά πως να είναι ασφαλή στο νερό. Πόσο ειρωνικό είναι αυτό;
Στο μυαλό μου, ήμουν αρκετά κοντά σε αυτόν για να «ακούσω» το παραμικρό. Ήμουν αρκετά κοντά για να αισθανθώ κάποια ώθηση στο νερό αν πιτσιλούσε ή αν αγωνιζόταν. Αλλά τίποτα από αυτά δεν συνέβη επειδή ο πνιγμός είναι σιωπηλός. Χρειάστηκε μόνο λιγότερο από ένα λεπτό. Σε λιγότερο από ένα λεπτό, βυθίστηκε ήσυχα και οι πνεύμονές του γέμισαν νερό.
Έκανα ΚΑΡΠΑ και έβγαλε το νερό. Κρατούσα το γλυκό μου αγόρι λέγοντάς του ότι όλα ήταν εντάξει ενώ είχε προσκολληθεί στο στήθος μου και έκλαιγε. Ήταν ξύπνιος και είχε τις ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ του όταν έφτασε το ασθενοφόρο. Η μεταφορά με το ασθενοφόρο ήταν «προληπτική», και τον διασωλήνωσαν προληπτικά, αλλά ποτέ δεν ξύπνησε.
Περιμέναμε τρεις μέρες για να ξυπνήσει, προσευχόμενοι για ένα θαύμα. Ήμουν έτοιμη να περιμένω για το υπόλοιπο της ζωής μου. Αλλά είχε χάσει όλες τις λειτουργίες του εγκεφάλου. Δεν θα ξυπνούσε ποτέ. Ο χειρότερος εφιάλτης κάθε μαμάς ήταν πλέον η πραγματικότητα μου.
Τρία χρόνια αργότερα και δεν έχω όλες τις απαντήσεις για εσάς. Σκέφτηκα ότι έκανα τα πάντα σωστά εκείνη την ημέρα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος τρόπος να το αποτρέψουμε. Τον τελευταίο καιρό καλοί γονείς χάνουν τα παιδιά τους από πνιγμό καθημερινά σε όλο τον κόσμο και ραγίζει η καρδιά μου ξανά κάθε φορά που ακούω για ένα άλλο θύμα.
Έτσι, σας αφήνω με μια άλλη λίστα με κουτάκια για να ελέγξετε: • Ο πνιγμός είναι σιωπηλός. Μην περιμένετε κίνηση μέσα στο νερό. • Μπορεί να συμβεί και σε σας. Συνέβη σε μένα. • Αντιμετωπίστε το νερό με φόβο και σεβασμό, όχι ως παιχνίδι ή πάρκο. • Δεν έχει σημασία αν μπορούν να κολυμπήσουν. Μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε. Συνέβη στον Weston.
• Κάντε μαθήματα κολύμβησης-επιβίωσης! Αυτό είναι διαφορετικό από το να μαθαίνεις να κολυμπάς. Αυτό διδάσκει τα παιδιά μας, όσο μικρά όσο τα μωρά, πώς να σώζουν τον εαυτό τους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. • Η εκτέλεση όλων των παραπάνω δεν αρκεί. Ποτέ μην νιώθετε άνετα. Ποτέ μην πιστεύετε ότι καλύψατε τα πάντα. Πάντα ψάχνετε για περισσότερους τρόπους να παραμείνετε σε επαγρύπνηση.
Παρακαλώ αφήστε τον Weston να αποτελέσει την έμπνευσή σας αυτό το καλοκαίρι. Αφήστε την ιστορία του Weston να μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας, ώστε να μην έχετε μια παρόμοια ιστορία. Μην τον ξεχάσετε ποτέ. Μην ξεχάσετε ποτέ τι συνέβη σε αυτόν. Αφήστε την ιστορία του να σώσει τις ζωές των παιδιών σας.
Δεν θέλω την λύπη σας. Δεν θέλω να λυπάστε για μένα. Απλώς θέλω να μου υποσχεθείτε ότι την επόμενη φορά που θα πάρετε τα παιδιά σας κοντά στο νερό, θα θυμάστε τον Weston. Θυμηθείτε τον και αφήστε την ιστορία του να αλλάξει τον τρόπο αισθάνεστε για το νερό. Ποτέ δεν θα κρατήσω ξανά τον γιο μου. Είναι ένας πόνος που δεν μπορώ ποτέ να εξηγήσω. Μπορώ μόνο να ελπίζω και να προσεύχομαι ότι η ιστορία του θα σώσει άλλους.
