Έφυγε… ξεχασμένη από όλους: Η πασίγνωστη Ελληνίδα τραγουδίστρια πέθανε πάμφτωχη!
Η Λόλα Τσακίρη, μια από τις χαρακτηριστικές φωνές του ελληνικού τραγουδιού της δεκαετίας του ’60, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 49 ετών, βιώνοντας συνθήκες απόλυτης φτώχειας και κοινωνικής απομόνωσης.
Η ζωή της, που ξεκίνησε με φώτα και επιτυχίες στον χώρο της μουσικής και του κινηματογράφου, οδηγήθηκε τελικά σε μια σιωπηλή και δραματική κατάληξη, μακριά από το ενδιαφέρον του κοινού και την προβολή που κάποτε απολάμβανε.
Κηδεία με έρανο: Η αλληλεγγύη των συναδέλφων της
Το πιο συγκλονιστικό στοιχείο της ιστορίας της Λόλας Τσακίρη ήταν το γεγονός ότι κηδεύτηκε με χρήματα που συγκεντρώθηκαν μέσω εράνου, οργανωμένου από συναδέλφους της στον καλλιτεχνικό χώρο.
Δεν υπήρχε καμία οικονομική δυνατότητα από την πλευρά της οικογένειας ή του στενού της κύκλου να καλύψει τα έξοδα της κηδείας της, γεγονός που υπογράμμισε τη σκληρή πραγματικότητα που βίωσε στα τελευταία της χρόνια.
Η απουσία οργανωμένης φροντίδας για καλλιτέχνες που κάποτε συνέβαλαν στην πολιτιστική ζωή της χώρας, καθιστά την περίπτωση της Λόλας Τσακίρη εμβληματική. Αν και είχε προσφέρει πολλά στην ελληνική μουσική σκηνή, όταν η φήμη της ξεθώριασε, βρέθηκε μόνη και οικονομικά εξαθλιωμένη.
Μια υπενθύμιση για το εφήμερο της δόξας
Η ιστορία της Λόλας Τσακίρη αναδεικνύει τη σκληρή όψη της καλλιτεχνικής ζωής, όταν οι προβολείς σβήσουν και η υποστήριξη του κοινού και της βιομηχανίας παύει να υφίσταται. Πολλοί καλλιτέχνες, παρότι στο παρελθόν αποθεώθηκαν, έρχονται αντιμέτωποι με την εγκατάλειψη και τη λήθη.
Η Λόλα Τσακίρη έφυγε ξεχασμένη από όλους, όμως η αλληλεγγύη των συναδέλφων της στη δύσκολη αυτή στιγμή υπενθυμίζει πως, ακόμη και στο περιθώριο, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η καλλιτεχνική μνήμη αξίζουν τον σεβασμό μας.
Από την πρεσβεία των ΗΠΑ, στο τραγούδι
Στον καλλιτεχνικό χώρο εμφανίστηκε σε μεγαλύτερη, σχετικά, ηλικία. Μέχρι τότε η Τσακίρη, κόρη στρατηγού, εργαζόταν ως γραμματέας στην πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Αθήνα.
Το 1963 διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Εκεί, στη γενέτειρά της, κατέλαβε την 4η θέση με το κομμάτι «Πού πάτε κύριε», των Τάκη Μωράκη και Νάντιας Κωνσταντοπούλου, η οποία μάλιστα την συνόδευσε στην ερμηνεία.
Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 είχε μια σειρά από συνεργασίες με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες. Πέρα του Τάκη Μωράκη, τραγούδησε κομμάτια και άλλων όπως ο Μανόλης Χιώτης και ο Μίμης Πλέσσας.
Μάλιστα, με τραγούδι του τελευταίου είχε λάβει μέρος στο Φεστιβάλ της Βηρυτού, κατακτώντας την 1η θέση! Το κομμάτι του της χάρισε την κορυφή ήταν το «Εδώ τελειώνει ο ουρανός». Πέρα από το συγκεκριμένο και το «Αθήνα», έκανε κι άλλες επιτυχίες όπως το «Τέτοια χαρά δεν θα τη δεις», Το «Φέρτε μου ένα μαντολίνο» και άλλα.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1970 πέρασε και στο χώρο της υποκριτικής, εμφανιζόμενη κατά κύριο λόγο στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση.
Παρά τα προβλήματα υγείας που προέκυψαν στην πορεία της ζωής της, προσπάθησε να παραμείνει ενεργή μέχρι τέλους. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τραγούδησε στην Γιορτή Κρασιού στο Δαφνί το 1981, λιγότερο από ένα χρόνο πριν τον θάνατό της…
