«Ο άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση»
Από τη Δώρα Μαργέλη
Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας. Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στο δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ.
Παιδεία είναι οι λέξεις μας, η διακριτικότητά μας, η ελευθερία μας, τα όρια της ελευθερίας μας, η μουσική που ακούμε, η γλώσσα του σώματός μας, το πόσο αγαπάμε να μαθαίνουμε, να αλλάζουμε, να διαβάζουμε σαν να είμαστε κάθε φορά άγραφα χαρτιά.
Παιδεία είναι η ταπεινότητα αλλά και η επιμονή στις αξίες μας, το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο. Παιδεία είναι η μεγαλοψυχία μας, το να ποτίσουμε μια άγνωστη γλάστρα, το να φροντίζουμε την πίσω όψη του σπιτιού μας.
Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο, να τα βάζουνε με το θηρίο. Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και στους συστημικούς, παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη.
Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεται το μέσα σου για το κοινό καλό. Για το ωραίο και τη σωτηρία του.
«Ο άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση» – André Breton.
Πηγή: eyedoll
Αυτό που χρειάζεσαι περισσότερο στη ζωή είναι κάποιον να αγαπάς και να σε αγαπάει
Και τι χρειάζεσαι τελικά πιο πολύ απ’ όλα στην ζωή; Κάποιον να αγαπάς και να σε αγαπάει.
Και όλα διορθώνονται, όλα είναι καλύτερα, όλα ομορφαίνουν και νιώθεις γεμάτος, ασφαλής, δυνατός.
Εκεί καταλαβαίνεις, ότι τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά σπίτια, τα ακριβά ρούχα και όλα τα υπόλοιπα, είναι απλά ένα υποκατάστατο της αγάπης, όταν δεν υπάρχει στη ζωή μας.
Μερικές φορές βλέπουμε ανθρώπους, μανιωδώς να αγοράζουν πράγματα. Λούσα, επίδειξη, ακριβά ταξίδια, φίρμες κτλ.
Και καλά κάνουν βέβαια εάν μπορούν, όμως μήπως προσπαθούν να αναπληρώσουν το κενό της αγάπης; Αν συμβαίνει αυτό, δεν θα το καταφέρουν ποτέ.
Διότι το κενό της αγάπης, δεν αναπληρώνεται με υλικές ή σαρκικές απολαύσεις, αφού η ψυχή, δεν μπαλώνεται ούτε με χρήματα, ούτε με δώρα, ούτε με κοσμήματα.
Η ψυχή χρειάζεται αληθινές αγκαλιές, ασφάλεια, ηρεμία, στοργή, ζεστασιά, νοιάξιμο και οικειότητα, για να γαληνέψει και να είναι ευτυχισμένη.
Χρειάζεται να ξέρει, ότι κάποιος είναι εκεί για σένα, σε νοιάζεται, τον νοιάζεσαι.
Συναισθήματα, που δεν μπορεί να σου τα δώσει καμιά άλλη γήϊνη ενέργεια ή χρηματική απόλαυση, εκτός από την αγάπη.
Ας δώσουμε λοιπόν άπλετη αγάπη και χρόνο στα παιδιά μας, είναι η μεγαλύτερη περιουσία που μπορούμε να τους αφήσουμε.
Ας προσφέρουμε αγάπη και χαμόγελα στους συνανθρώπους μας. Η ψυχή μας θα γεμίσει ικανοποίηση και για αυτούς, θα είναι το πολυτιμότερο κόσμημα.
Ας σταματήσουμε την ανάλωση και να ψάξουμε έναν άνθρωπο που θα γίνουμε ένα…που όσο μακριά και να βρίσκεται, θα τον νιώθουμε μέσα μας, δικόν μας.
Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο δώρο για τον εαυτό μας.
Και δεν πειράζει, ας είναι τα ρούχα μας από την Κίνα, το αμαξάκι μας μικρό, το σπίτι μας χωρίς τραπεζαρία Armani και οι Μαλδίβες… φωτογραφία στον τοίχο μας (αν και ποτέ δεν ξέρεις)!
Τουλάχιστον θα είναι η καρδιά μας μεγάλη και η ψυχή μας γεμάτη, και αυτό είναι: η πεμπτουσία της ζωής.
Μάνος Σαμοθράκης
