Η Ali και ο Michael έμαθαν ότι δύσκολα θα έκαναν δικό τους παιδί αμέσως μετά τον γάμο τους. Οι δύο σύζυγοι έμεναν στην Αγγλία και ήθελαν πολύ να φτιάξουν μια χαρούμενη μεγάλη οικογένεια αλλά άρχισαν να χάνουν την ελπίδα τους προς τεκνοποίηση. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να σκεφτούν την λύση της υιοθεσίας.
Η συγκλονιστική ιστορία
Τα Χριστούγεννα το 2014, οι προσευχές τους απαντήθηκαν. Είχαν εγκριθεί για να υιοθετήσουν δύο αξιολάτρευτα δίδυμα αγόρια οκτώ μηνών που έμοιαζαν μάλιστα με τον Michael.Το ζευγάρι πέρασε τις επόμενες έξι εβδομάδες ετοιμάζοντας το παιδικό δωμάτιο και κάνοντας επισκέψεις στο προσωρινό σπίτι όπου φιλοξενούνταν τα διδυμάκια.
Σύντομα, τα μωρά μετακόμισαν στη νέα τους οικογένεια, γνώρισαν τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους και, φαινομενικά, όλοι ήταν πανευτυχείς.Ωστόσο η Ali, αντί να πλέει σε πελάγη ευτυχίας όπως ήταν αναμενόμενο, αισθανόταν μουδιασμένη και άδεια. «Ένιωσα σαν να υποκρίνομαι- ότι αυτό που ζούσα δεν ήταν πραγματικό», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Το χειρότερο ήταν ότι ο Michael δέθηκε αμέσως με τα μωρά. Ήδη αισθανόταν σαν μπαμπάς».
Η συνέχεια της αφήγησης
Τον παρακολουθούσε να αλλάζει πάνες και να τα φροντίζει αλλά η ίδια δεν αισθανόταν σχεδόν τίποτα. «Ακούγεται άσχημο, το καταλαβαίνω, αλλά όταν πήγαινα βόλτα τα δίδυμα μωρά που υιοθετήσαμε, δεν ένιωθα ευτυχισμένη. Ήθελα να σταματήσει η διαδικασία της υιοθεσίας.
Δεν είχα αισθανθεί ποτέ τόση μοναξιά στη ζωή μου».Ο σύζυγος της Ali, καταλαβαίνοντας πως κάτι δεν πάει καλά με την γυναίκα του, της ζήτησε να πάνε στον γιατρό ανησυχώντας μήπως βιώνει μία ψυχική ασθένεια που ονομάζεται «μετα-υιοθεσιακή κατάθλιψη», κατά την οποία οι γονείς που υιοθετούν νιώθουν πανικό. Με την Ali, όμως, δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο…Την επόμενη μέρα η γυναίκα πήγε στον γιατρό και έμαθε τα πιο απίστευτα νέα: ήταν έγκυος!
Νομικά, δεν είχαν ολοκληρώσει την διαδικασία της υιοθεσίας, καθώς απαιτεί μήνες για να ολοκληρωθεί.Ωστόσο, τα μωράκια ήταν στο σπίτι της Ali και του Michael, οι οποίοι είχαν αναλάβει τους ρόλους της μαμάς και του μπαμπά. Η Ali, όμως, μόλις έμαθε πως ήταν έγκυος, πήρε την απόφαση να μην κρατήσουν τα δίδυμα. «Είπα στην κοινωνικό λειτουργό ότι δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε τα δύο αγοράκια», λέει η Ali με δάκρυα.
«Τα μωρά επέστρεψαν στους θετούς γονείς τους το ίδιο βράδυ. Ήταν η τελευταία φορά που τα είδα. Έκλαψα πολύ. Δεν είχα εκφράσει μέχρι στιγμής κανένα συναίσθημα, αλλά όταν τα πήραν για τελευταία φορά από την αγκαλιά μου, κάτι μέσα μου έσπασε και δεν νομίζω ότι θα διορθωθεί ποτέ», λέει και προσθέτει: «δεν νομίζω ότι η ενοχή θα φύγει ποτέ.
Απογοήτευσα αυτά τα μωρά.»Τώρα, που όλα έχουν ανήκουν στο παρελθόν, η Ali σκέφτεται ότι από τη στιγμή που έμεινε έγκυος, η υιοθεσία ήταν καταδικασμένη. Το σώμα της απλά αρνήθηκε να της επιτρέψει να δεθεί με μωρά που δεν ήταν γενετικά δικά της.«Νομίζω ότι ήταν κάτι φυσικό. Ο τρόπος με τον οποίο δεν μπορούσα να δεθώ με τα δίδυμα ήταν εντελώς εκτός του χαρακτήρα μου.
Το σώμα μου έλεγε “συγκεντρώσου στο δικό σου μωρό”. Έβαλα πάνω απ’ όλα το βιολογικό μου μωρό και θα πρέπει να ζήσω με αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου».
Σήμερα, ο γιος της είναι 3 ετών και η Ali περιμένει το δεύτερο μωράκι της. Ωστόσο, η ανάμνηση των δίδυμων αγοριών που τελικά δεν υιοθέτησε, τη στοιχειώνει ακόμα. «θέλω να ξέρουν ότι δεν ήταν δικό τους το λάθος, ότι δεν έκαναν τίποτα κακό και ότι λυπάμαι που τους απογοήτευσα».
