«…Έρχομαι από το Σύδνεϋ της μακρινής Αυστραλίας, ταπεινή προσκυνήτρια στην Χάρη του θαυματουργού Πανορμίτη μας. Προσωπικά κατάγομαι από την Κυνουρία της Πελοποννήσου (κοντά στην Μονή Παναγίας Μαλεβή), αλλά ζω οικογενειακώς στην Αυστραλία εδώ και 45 χρόνια.
Τον Ταξιάρχη της Σύμης τον γνώρισα απο φιλικές οικογένειες Συμιακών που μένουν κοντά μας. Είχαμε ωστόσο την ιδιαίτερη ευλογία να ζήσουμε στην οικογένειά μου δύο θαυμαστά γεγονότα που επιτέλεσε η Χάρη Του και θέλω να σας τα αναφέρω προς δόξαν Θεού.
Ο γιός μου Παναγιώτης ένα πρωί παρατήρησε στα χέρια του κάποια μικρά «σπυράκια, τα οποία παρ” όλες τις θεραπείες που έκανε, παρέμεναν στο δέρμα του και δεν έφευγαν.
Καταλαβαίνετε πόσο ανησύχησα. Μια μέρα θυμήθηκα τόν Πανορμίτη και τα θαύματα που είχα ακούσει να επιτελεί στους ανθρώπους, που τον επικαλούνται με πίστη.
Μία από αυτές τίς σκούπες θα σκουπίσει τήν αυλή τής Μονής τού Αρχαγγέλου στόν Πανορμίτη ! Κι΄ Αυτός, σέ αντάλαγμα τής εμπιστοσύνης τού πιστού θα τού κάνει κάποιο μικρό ή μεγάλο θαύμα. Αυτή είναι η μεγαλοσύνη αλλά καί η ταπείνωση ενός ολόκληρου Αρχαγγέλου πρός κάθε άνθρωπο πού τον επικαλείται θερμά καί ταπεινά στίς προσευχές του !
Έτσι έκανα θερμή προσευχή και παρακάλεσα τον Αρχάγγελο να δώσει την θεραπεία. Πραγματικά την επόμενη ημέρα η δερματοπάθεια αυτή είχε εξαλειφθεί τελείως από τα χέρια του παιδιού μου, είχαν καθαρίσει εντελώς !
Η άλλη περίπτωση ήταν με τον μικρό εγγονό μου Δημήτρη, που είχε ένα ογκίδιο στη φτέρνα του ποδιού του. Το ποδαράκι του παιδιού πονούσε και τον ενοχλούσε φοβερά.
Όταν πήγαμε στον γιατρό, εκείνος θεώρησε καλό να κάνει στο σημείο αυτό, όπως είπε, ψύξη. Έτσι με ειδικό τρόπο πάγωσε τοπικά το πόδι και μας έστειλε πίσω στο σπίτι.
Οι μέρες περνούσαν και το πόδι του παιδιού δεν παρουσίαζε καμία βελτίωση. Ένα πρωινό πήρα την απόφαση και τηλεφώνησα από το σπίτι μας στο Σύδνεϋ, στην Μονή του Πανορμίτη στη Σύμη.
Εξήγησα την κατάσταση, έδωσα το όνομα του μικρού και παρακάλεσα να σκουπίσουν με μία σκούπα την Εκκλησία και να ανάψουν λαμπάδα στη Χάρη Του. Έπειτα έστειλα ταχυδρομικώς στην Μονή τα ονόματα όλων μας και ικέτευσα τον Αρχάγγελο να επέμβει.
Δεν πέρασαν δύο ημέρες, όταν ένα πρωί έγινε το θαύμα. Ο Δημήτρης κοιμόταν ακόμα. Πρίν ξυπνήσει, πλησίασα το κρεβάτι του για να δω πως πάει το πόδι του.
Διαπίστωσα με μεγάλη χαρά, ότι το πόδι του παιδιού είχε καθαρίσει εντελώς από τον μικρό όγκο, που βρισκόταν πεσμένος επάνω στο καθαρό σεντόνι και ήταν πλέον συρρικνωμένος και κατάμαυρος.
Πηγή kivotoshelp.gr
