Οι δύσκολες ώρες του ηθοποιού
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος δε μιλά συχνά, αλλά πάντοτε έχει κάτι ενδιαφέρον να πει, με τον ίδιο να αναφέρεται στα πάντα στην προσωπική του ζωή, όταν είχε βρεθεί στο «Ενώπιος Ενωπίω».
«Θαυμάζω και καταλαβαίνω τους ανθρώπους που πιστεύουν και τους καταλαβαίνω πολύ, αλλά μέχρι εκεί. Πιστεύοντας μπορούμε να φτιάξουμε κόσμους και να γίνουμε καλύτεροι» υποστήριξε, με τον ίδιο να αναφέρεται σε άλλες περιπτώσεις στο γιο του.
«Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να πιστεύεις, αλλά μέχρι εκεί» είπε αποκαλύπτοντας τους λόγους που στο παρελθόν, ως παιδί, αναγκάστηκε να μείνει σε μοναστήρι.
«Μετέχω στα μυστήρια των μεγάλων εορτών, όπως το Πάσχα, μου αρέσουν τα μικρά εκκλησάκια, τα παλιά μοναστήρια, έχω μείνει σε μοναστήρι για μήνες», επισήμανε και πρόσθεσε: «Έχω μείνει σε μοναστήρι στη Νάξο, στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, λόγω των γνωστών συνθηκών (φτώχειας), με έστελνε η μητέρα μου κάποια καλοκαίρια, γιατί εκείνη δούλευε, για να τρώω καλύτερα, να τρώω αυγά φρέσκα και διάφορα».
Η περιπέτεια με τον καρκίνο
Ο Νίκος Χατζηνικολάου τον ρώτησε για τη δύσκολη περιπέτεια που πέρασε με την υγεία του και τον καρκίνο στη ζωή του.
«Δεν άλλαξε τίποτα απολύτως» είπε ο Σπύρος Παπαδόπουλος. «Είπα «ο καρκίνος τη δουλειά του και εγώ τη δικιά μου» ανέφερε, τονίζοντας ότι σνόμπαρε την ασθένεια και ότι ήταν έτοιμος να φύγει.
«Δεν σοκαρίστηκα, όταν έμαθα για τον καρκίνο. Ο γιατρός μου μού το είπε λίγο χοντρά: «Αν δεν έχει διηθήσει την κάψα, θα πας καλά, αν την έχει διηθήσει, δύο-τρεις μήνες το πολύ και ‘έφυγες’», έτσι μου το είπε. Είπα ok μέχρι εδώ ήταν, φώναξα το γιο μου, του μίλησα, για να ξέρει».
«Μπορεί να οφείλεται στον τρόπο που μεγαλώσαμε, ζούσαμε το σήμερα» είπε για τον τρόπο που αντιμετώπισε την ασθένεια. «Το να σκεφτείς την άλλη εβδομάδα ήσουν οπτιμιστής», ανέφερε για τα δύσκολα και φτωχικά χρόνια που πέρασε.
