Τρένο που ταξίδευε από τη Φιλαδέλφεια προς το Γουίλμινγκτον των ΗΠΑ, τυλίχτηκε στις φλόγες σήμερα το βράδυ – Επέβαιναν 350 άτομα
Στο τρένο επέβαιναν 350 άτομα με τους επιβάτες να αναφέρουν σε αμερικάνικα μέσα, ότι είδαν καπνό αρκετά λεπτά μετά την αναχώρηση από τη Φιλαδέλφεια ενώ μια άλλη γυναίκα επιβάτης αναφέρει «μπορούσα να μυρίσω μια περίεργη μυρωδιά καπνού, θειούχου».
Πρόκειται για ένα τρένο SEPTA, με έξι βαγόνια, το οποίο έπιασε φωτιά γύρω στις 6μ.μ. (τοπική ώρα), πιθανότατα από το πρώτο βαγόνι, κοντά στο σταθμό Crum Lynne στο Ridley Park.
Ευτυχώς από την φωτιά δεν υπήρξε κάποιος τραυματισμός διότι το τρένο εκκενώθηκε άμεσα ενώ η υπηρεσία σταμάτησε για αρκετές ώρες προτού ξαναρχίσει λίγο μετά τις 11 μ.μ..
Θα δακρύσετε: Όταν ένα 12χρονο κοριτσάκι πέθανε, άφησε πίσω του μία επιστολή που λίγοι θα αντέξουν να διαβάσουν μέχρι τέλους!
Είναι μια από εκείνες τις ιστορίες που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Στιγμές όπως αυτές, που μας κάνουν να απορούμε και να αγανακτούμε. Κανένας γονιός δεν πρέπει να περνάει το μαρτύριο του να θάβει το παιδί του…
Ήταν μόλις 12 χρονών όταν η Taylor Smith πέθανε από πνευμονία. Είχε γράψει στον εαυτό της ένα γράμμα, με σκοπό να το ανοίξει 10 χρόνια αργότερα, η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια…
Το γράμμα αυτό το ανακάλυψε η συντετριμμένη μητέρα στα πράγματα της αδικοχαμένης κόρης της και αποφάσισε να το μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο με σκοπό να τους ευαισθητοποιήσει. Πρέπει να δείχνουμε την αγάπημας στους ανθρώπους γύρω μας και ιδιαίτερα στην οικογένειά μας, σε κάθε ευκαιρία! Ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο.
Στην ανάρτησή της, η μητέρα Mary Ellen Smith έγραφε: «Δεν μπορώ να την αναστήσω, δεν μπορώ να τη φέρω πίσω, αλλά είμαι τόσο ευγνώμων που άνθρωποι εμπνεύστηκαν από την ιστορία της«.
Διαβάστε παρακάτω την επιστολή της μικρής Taylor:
«Αγαπητή Taylor, πώς πάει; Η ζωή είναι ιδιαίτερα απλή 10 χρόνια πριν».
«Συγχαρητήρια που αποφοίτησες από το Λύκειο, εάν δεν τα κατάφερες γύρνα πίσω και συνέχισε να προσπαθείς να πάρεις το απολυτήριο… Έχεις πλέον το δικό σου σπίτι; Εάν είμαστε στο πανεπιστήμιο, πού θα εξειδικευόμασταν;» αναρωτιέται η κοπέλα. «Αυτή τη στιγμή θέλω να γίνω δικηγόρος».
«Θυμήσου έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που τα έγραφα αυτά. Πράγματα πήγαν καλά, ενώ άλλα άσχημα, έτσι είναι η ζωή και πρέπει να το δέχεσαι».
Το θρησκευόμενο κορίτσι, τέλος, υπενθύμιζε στον εαυτό της να πηγαίνει στην εκκλησία.
