Μέτσοβο: Έγινε το θαύμα – Άνοιξε τα μάτια ο Δημήτρης μετά τη μεταμόσχευση ήπατος
Ελπιδοφόρα είναι τα νέα από το Τορίνο, καθώς ο 15χρονος Δημήτρης από τα Φάρσαλα, που πριν δύο ημέρες υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση ήπατος λόγω σοβαρής θερμοπληξίας, άνοιξε τα μάτια του.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ και το ifarsala.gr, οι γιατροί εμφανίζονται αισιόδοξοι για την πορεία της υγείας του, καθώς σήμερα ο έφηβος άρχισε να παρουσιάζει θετικές αντιδράσεις.
Ο Δημήτρης παρέμενε σε καταστολή για εννέα ημέρες και πλέον οι θεράποντες ιατροί παρακολουθούν στενά την κατάσταση, εκτιμώντας πως η πλήρης αφύπνιση θα ολοκληρωθεί σταδιακά μέσα στις επόμενες ώρες.
Στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή βρίσκονται οι γονείς του, ενώ η τοπική κοινωνία των Φαρσάλων συνεχίζει να εκφράζει έμπρακτα τη στήριξή της.
Χθες το πρωί, δεκάδες πιστοί συγκεντρώθηκαν στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής για να προσευχηθούν υπέρ της υγείας του 15χρονου, σε μια συγκινητική επίδειξη αλληλεγγύης από συγγενείς, φίλους και κατοίκους της περιοχής.
“Σήμερα έχω ένα ποτήρι νερό από αυτό το παιδί” | Η Κα Ελένη πήρε κρυφά το μωρό που πέταξε γιατρός στα σκουπίδια
Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό ανδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό, όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.
Διηγείτο η ίδια: Μία περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου. Μία μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ενα κλαυθμύρισμα.
Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα, μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω; Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί».
Το πήρα, το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου, γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός. Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς.
Είπα μέσα μου, «Ο Θεός είναι μαζί μου» και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μία παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη, «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσε το να μην κλάψει». Και το θαύμα έγινε. Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε!
Το τάϊζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας. Όταν ερχόταν ο ανδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.
Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά. Οπότε ενα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι.
