Ένας κτηνίατρος, κάποια στιγμή κλήθηκε να εξετάσει ένα δέκα ετών ιρλανδικό Wolfhound που ονομάζονταν Μπέλκερ. Οι ιδιοκτήτες του σκύλου, ο Ρον, η σύζυγός του Λίζα και το μικρό τους αγόρι, ο Σέιν, ήταν όλοι πολύ δεμένοι με τον Μπέλκερ και ήλπιζαν ότι θα γίνει κάποιο θαύμα και το σκυλί τους θα γίνει και πάλι καλά.
Ο κτηνίατρος εξέτασε τον Μπέλκερ και ανακάλυψε ότι πέθαινε από καρκίνο. Είπε στην οικογένεια ότι δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να κάνει για το σκυλί και προσφέρθηκε να του κάνει ευθανασία την επόμενη ημέρα στο σπίτι τους, για να σταματήσει να υποφέρει.
Την επόμενη μέρα, καθώς ο κτηνίατρος ξεκίνησε να ετοιμάζεται, ο πατέρας και η μητέρα του 6χρονου Σέιν, ζήτησαν από το γιο τους να πλησιάσει και να παρακολουθήσει από κοντά όλη τη διαδικασία. Αισθάνθηκαν ότι ο Σέιν θα μπορούσε να μάθει κάτι από όλη αυτή την εμπειρία.
Όταν ο κτηνίατρος ξεκίνησε την διαδικασία της ευθανασίας, ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του καθώς έβλεπε τα μέλη της οικογένειας να αποχαιρετούν για πάντα το σκυλί τους.
Ο μικρός Σέιν έμοιαζε πολύ ήρεμος. Ήξερε ότι χαϊδεύει το σκυλί του για τελευταία φορά, αλλά ούτε έκλαιγε, ούτε έδειχνε ιδιαίτερα στεναχωρημένος. Ο κτηνίατρος αναρωτήθηκε το γιατί. Περίμενε μια εντελώς διαφορετική αντίδραση από το μικρό παιδί της οικογένειας.
Μέσα σε λίγα λεπτά ο Μπέλκερ πέθανε ειρηνικά και το μικρό αγόρι αποδέχτηκε την απώλεια του χωρίς καμία δυσκολία ή σύγχυση.
Μετά τον θάνατο του σκύλου, όλα τα μέλη της οικογένειας κάθισαν για λίγο μαζί με τον κτηνίατρο και συζήτησαν για το δυσάρεστο γεγονός ότι οι ζωές των ζώων είναι πολύ πιο σύντομες από τις ανθρώπινες ζωές.
Ο Σέιν, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή άκουγε χωρίς να μιλάει, πετάχτηκε: «Εγώ ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό» φώναξε.
Όλοι ξαφνιασμένοι έστρεψαν το βλέμμα τους προς το μέρος του. Ποτέ δεν θα μπορούσαν να περιμένουν αυτό που είπε στη συνέχεια. Ποτέ δεν είχαν ακούσει πιο παρήγορη εξήγηση.
«Οι άνθρωποι πρώτα γεννιούνται και μετά μαθαίνουν σιγά σιγά πώς να ζήσουν μια καλή ζωή, έτσι δεν είναι; Μετά μαθαίνουν πως να αγαπούν και πως να φέρονται καλά στους άλλους ανθρώπους, σωστά;»
Οι 6χρονος δεν περίμενε απάντηση στο ερώτημα του και συνέχισε:
«Λοιπόν, τα σκυλιά όταν γεννιούνται, ξέρουν ήδη πώς να τα κάνουν αυτά. Έτσι δεν χρειάζεται να ζήσουν τόσο πολύ όσο οι άνθρωποι.
