Ρώτησαν κάποτε έναν σοφό ιατρό του Βυζαντίου, που είχε βρει πολλούς μεθόδους θεραπείας βαρέων ασθενειών:
– Ιατρέ, από όλες τις ανακαλύψεις που κάνατε στη ζωή σας, ποιά ήταν η σπουδαιότερη;
Ο ιατρός συλλογίστηκε λίγο και ύστερα με ένα χαμόγελο απάντησε:
– Αγαπητοί μου, η σπουδαιότερη ανακάλυψη που έκανα στη ζωή μου ήταν, ότι ο Χριστός είναι ο Δημιουργός και ο Σωτήρας μου! Είναι Αυτός που με φώτισε, να κάνω όλες τις υπόλοιπες ανακαλύψεις…
❈ Εάν φέρετε όλα τα καλοριφέρ του κόσμου για να ζεστάνετε την ψυχή ενός ανθρώπου που είναι μακριά από τον Χριστό, δεν θα καταφέρετε τίποτα! Αυτό το κάνει μόνο ο Χριστός κατά ένα μυστηριώδη τρόπο. Μόνο ο Χριστός αλλοιώνει τους ανθρώπους. Κανείς άλλος!
Βάλτε το Χριστό στη ζωή σας και θα δείτε θαύματα! Πράγματα που δεν μπορούσατε να κάνετε με τις γνώσεις σας, με τα χρήματά σας, με τον εγωισμό σας, θα τα κάνετε με τον Ιησού τον Σταυρωμένο.
❈ Ο Χριστός κοστίζει σε σάρκα, κοστίζει σε εγώ, κοστίζει σε συμφέρον, κοστίζει στα πάντα! Σου υπόσχεται όμως την άλλη Ζωή, την αιώνια…
Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 – 1982)
Προσευχή στον Κύριο Ιησού Χριστό
Θεέ μου καί Κύριέ του κόσμου, Σύ ὁ ἀγαθότατος πατέρας τῶν ἀνθρώπων· σύ πού εἶσαι ἄναρχος καί αἰώνιος καί ἀναλλοίωτος καί ἀμετάβλητος· σύ ποῦ ἡ οὐσία Σου καί τό μέγεθός Σου καί ἡ ἀγαθότητά Σου ἡ ἄπειρη δέν χωρεῖ στόν μικρό καί περιορισμένο νοῦ μας· σύ ποῦ εἶσαι ἡ πλουσιώτατη πηγή καί ἡ ἀπερίγραπτη ἄβυσσος τῆς δύναμης καί τῆς σοφίας· σ’ εὐχαριστῶ καί σέ δοξάζω ποῦ εἶδες μέ συμπάθεια καί ἀγάπη κι’ ἐμένα τό μικρό καί ἀδύνατο καί ἁμαρτωλό.
Σ’ εὐχαριστῶ ποῦ μέ λύτρωσες ἀπό σκέψεις καί πράξεις κακές, μοχθηρές καί μάταιες καί μέ ἔσωσες ἀπό τίς πολλές καί διάφορες παγίδες τοῦ διαβόλου, πού εἶναι ὁ ἄρχοντας τοῦ σκότους καί τῆς πλάνης.
Σ’ εὐχαριστῶ, Κύριε, καί σέ δοξολογῶ γιατί ἔδειξες μέ θαυμαστό τρόπο τήν ἀγάπη Σου σε μένα καί ἔγινες ὁ φιλανθρωπότατος τροφοδότης μου σέ ὅλες τίς περιπτώσεις, καί κυβερνήτης, καί φύλακας, καί προστάτης, καί καταφύγιο, καί σωτήρας, καί κηδεμόνας τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μου.
Σ’ εὐχαριστῶ, ποῦ, παρ’ ὅλη τήν ἀπροσεξία καί τήν ἀμέλειά μου, μέ ἁρπάζεις καί μέ γλυτώνεις ἀπό τό κακό, ὅπως ἡ μητέρα τό μικρό της παιδί.
Σ’ εὐχαριστῶ καί σέ δοξολογῶ ποῦ βάζεις μέσα μου θέληση μετανοίας γιά τίς ἁμαρτίες μου καί μοῦ χαρίζεις μύριες εὐκαιρίες γιά νά ἐπιστρέφω σέ σένα.
Σ’ εὐχαριστῶ καί σε δοξολογῶ ποῦ μέ δυναμώνεις στίς ὧρες τῆς ἀδυναμίας καί δέν μ’ ἀφίνεις νά πέσω, ἀλλά ἁπλώνεις τό παντοδύναμο χέρι Σου καί μέ σηκώνεις καί μέ φέρνεις κοντά Σου.
Τί νά ἀνταποδώσω, πανάγαθε Θεέ μου, γιά ὅλες τίς εὐεργεσίες ποῦ μου ἔκανες καί ἐξακολουθεῖς νά μοῦ κάνεις; Ποιές εὐχαριστίες νά σού πῶ;
Γι’ αὐτό σάν τό γλυκόλαλο ἀηδόνι θά σέ ὑμνῶ καί θά σέ δοξολογῶ.
Καί ὅλες τίς μέρες τῆς ζωῆς μου θά εὐλογῶ τό ἅγιο ὄνομά Σου, δημιουργέ καί εὐεργέτη καί προστάτη μου ἄγρυπνε, μολονότι δέν εἶμαι ἄξιος νά μιλῶ μαζί Σου στίς προσευχές.
